Dit boek brengt islamitische studies, een postkoloniaal literair perspectief en een focus op de interactie tussen esthetiek en politiek samen en analyseert Iqbal's islamisme door middel van zijn poëzie. Het betoogt dat zijn notie van een islamistisch zelf in zijn verzen tot uiting kwam in het samenspel tussen poëtische traditie en creatieve innovatie. Het gaat ook in op hoe Iqbal in zijn werk een islamistische geopolitieke verbeelding uitdrukte en onderzoekt zijn verkenning van de relatie tussen het moderne Westen en een gereconstrueerde islam. Voor het eerst is er gebruik gemaakt van Iqbal's persoonlijke brieven om inzicht te geven in zijn innerlijke conflicten zoals verwoord in zijn poëzie. Het boek concentreert zich op de complexiteit van zijn werk op zich en schuwt de standaard toe-eigening van Iqbal in een politieke agenda - of het nu gaat om Indiaas nationalisme, islamitisch separatisme of Iraans-islamitisch republicanisme. Met zijn analytische en diepgaande lezing van Iqbal's verzen en proza opent dit boek een frisse kijk op de islam en het postkolonialisme. Het zal een fascinerende studie zijn voor algemene lezers en lezers met interesse in de intellectuele en politieke geschiedenis van het moderne Zuid-Aziatische kolonialisme en postkolonialisme, islamitische studies en moderne Zuid-Aziatische literatuur (vooral Urdu en Perzische poëzie). . Taal: Engels