Dit boek bekritiseert een paradigma van groei binnen de kerk en stelt dat de groei-ethiek van de kerk moet worden vervangen door een ethiek die gebaseerd is op deugdzaamheid. Voortbouwend op het werk van Sennett Fromm en Hauerwas betoogt John Fitzmaurice dat een benadering die groei als de belangrijkste taak van de kerk beschouwt, oppervlakkig wordt gevonden en het risico loopt het geloof dat het beweert te verkondigen te infantiliseren. MacIntyre's voorstel voor een herstel van een op deugden gebaseerde ethiek wordt theologisch onderzocht en geïnterpreteerd aan de hand van de concepten van narratieve theologie, gemeenschapssacramenten en heiliging; De rol van 'praktijken' bij het ontwikkelen van een deugdzaam karakter staat centraal. De aard van een deugdzame organisatie wordt onderzocht door een lens van organisatorische psychodynamiek; Dit begrip vormt de basis voor een model van de kerk als een gemeenschap van interpretatie. Fitzmaurice suggereert dat het in en door sacramentele praktijken is dat de overgangsruimte voor de vorming van deze deugden wordt gecreëerd. Dit boek traceert een soortgelijke aantasting van het karakter binnen seculiere instellingen die hebben gekozen voor een allesoverheersende focus op groei, en biedt een alternatief op basis van de vorming van zowel een deugdzaam karakter als een individueel, deugdzaam karakter en beschouwt de implicaties van een op deugd gebaseerde groei-ethiek op theologisch onderwijs en ambtsvorming, evenals in termen van openbare theologie en de manier waarop de kerk zich met de samenleving bezighoudt. Taal: Engels