Men dacht dat de oude semantische paradoxen de rationalistische metafysica van Plato ondermijnden en hun moderne verwanten zijn door Russell en anderen gebruikt om enkele ernstige logische en epistemologische schokken toe te dienen. Dit zijn niet alleen trucs of puzzels, maar zijn nauw verbonden met enkele van de levendigste en meest elementaire filosofische geschillen over logische vorm, universalia, referentie en voorspelling. Dr. Cargile biedt hier een originele en langdurige behandeling van deze reeks kwesties en presenteert in feite een onmodieuze verdediging van een platonistische ontologie. Hij betoogt dat de paradoxen niet voortkomen uit fouten in klassieke aannames over waarheid of uit een ontologie die proposities en eigenschappen omvat, maar uit fouten in het beschrijven van welke proposities en eigenschappen worden overgebracht door bepaalde taalkundige uitdrukkingen. Het boek zou filosofen en anderen die zich bezighouden met semantiek en de grondslagen van de logica moeten interesseren en misschien wel verrassen. Taal: Engels